Krafty pod strzechy, czyli Śląski Festiwal Piwa

Kiedy dotarła do mnie informacja o Śląskim Festiwalu Piwa od razu zadałem sobie pytanie, czy konkurencyjna dla Sliesia Beer Festu impreza o takim charakterze ma sens? No i czy w ogóle ona wypali, skoro organizatorzy zdecydowali się na jej organizację pod przysłowiową chmurką i to z początkiem jesieni? Pierwsze jest zależne od drugiego, drugie nie jest zależne od nikogo, a więc ryzyko było spore. Na szczęście pogoda trafiła w punkt, a więc pozostało trzymać kciuki za resztę.

Zaczęło się dla mnie od niezbyt dobrej wiadomości – ogłoszona obecność Brokreacji została na kilka dni przed startem imprezy odwołana, a więc już dość „szczupła” obsada festiwalu jeszcze bardziej… wyszczuplała. Na szczęście nie samą Brokreacją żyje człowiek, prawda? Na pierwsze zwiady katowickiego rynku udałem się w czwartek wieczorem. Plan był taki, aby przybić szybką piątkę ze znajomymi, rzępnąć dwa piwka i grzecznie wrócić do domu. A jak wyszło w praniu? Na starcie dorwał mnie Robert z Browariatu zachwalając Redenowego Flandersa (dokokszonego brettami i leżakowanego w  beczce po Bordeux). Wtórował mu Kacper z Piwnej Zwrotnicy. Pochwały okazały się nad wyraz słuszne, gdyż piwo śmiało mogę uznać za absolutnego winnera festiwalu. Jak tylko posiądę butelkę, to napiszę o nim trochę więcej. Po szybkim obchodzie terenu festiwalu wylądowałem na stoisku Kraftwerków, gdzie mlaskałem z apetytem przy sTEAm Time’ie i trzyletnim, domowym RISie, autorstwa Pawła Solika. Ten domowy Imperial Stout także urwał mi łeb, nie powiem. W między czasie dwóch Januszy w stanie mocno wskazującym znalazło pusty petainer z resztkami piwa w środku. Oj jakże oczy im nagle rozbłysły! Kilka ciosów śrubokrętem i Panowie podzielili się piwerkiem. W nagrodę za ten wyczyn otrzymali po dużym Dr Octopusie od Kraftwerków. Tyle wygrać! Następnie wymieniłem grzeczności z ekipą Browaru Hajer, popijając sobie ich doskonałą Rajzę na Antypody. No cud malina! Browar Golem okazał się czwartkową metą, gdzie w końcu osobiście mogłem poznać tę zacną ekipę i specjalny talent piwowara Artura Karpińskiego, o czym szerzej będzie nieco później. W doskonałym humorze oddaliłem się do domu, skrzętnie planując sobotnią wizytę z aparatem w dłoni.

Tym razem start rozpoczął się od strefy Food Trucków. Szału w wyborze co prawda nie było – większość stanowili burgerowcy – ale każdy mógł się najeść i znaleźć coś dla siebie. Nawet wegetarianie!

Nim zdecydowałem o wyborze paszy postanowiłem dobrać doń odpowiedni trunek. W sukurs tym zamiarom przyszedł pucki Browar Spółdzielczy. I w tym miejscu strasznie pożałowałem tego, iż na szersze zwiady Śląskiego Festiwalu Piwa wybrałem sobotę. Okazało się, że krany ich uroczego trucka są już praktycznie puste. W związku z tym sięgnąłem po to, co zostało, czyli Dwa Półsztyki  (Pale Ale na polskich i angielskich chmielach). O wrażeniach z degustacji będzie szerzej w kolejnym wpisie, teraz skupmy się na samej imprezie. Nie powiem – „stoisko” Spółdzielczego robiło wrażenie.

Na szczęście Raduga uzbroiła się w większą ilość piwa, więc nie musiałem już marudzić przy wyborze. A kiedy moim oczom ukazała się od dawna nieoglądana etykieta Forbidden Planet (Imperial IPA) poczułem, jak szybko kąciki moich ust wędrują w okolice uszu. Z szerokim uśmiechem zamówiłem szklaneczkę, w międzyczasie podpytując Andrzeja Kiryziuka o plany na przyszłość. Niestety udało mi się wyciągnąć jedynie info o szykowanej premierze Kazka z dodatkiem zboża sorgo oraz RISa 28 BLG.

Samo zwiedzanie terenu imprezy nie było takie łatwe. Ilość ludzi, jaka przewijała się przez teren katowickiego rynku była naprawdę imponująca. I w tym miejscu pozwolę sobie na chwilę refleksji. Czy mając tak udaną imprezę, jak Silesia Beer Fest (w skrócie – SBF) potrzebny nam Śląski Festiwal Piwa? Odpowiedź jest prosta – tak. Dlaczego? SBF to impreza dedykowana głównie beer geekom, takim jak ja. Typowy Kowalski być może i wybierze się na te targi z ciekawości, ale zdecydowana większość postawi raczej na grilla albo butelkę Tyskiego, wychyloną do meczu w domowym zaciszu. A Śląski Festiwal Piwa to po pierwsze impreza darmowa; po drugie na rynek albo jest blisko albo łatwo tutaj dojechać (a na pewno łatwiej, niż na Szyb Wilson lub do Fabryki Porcelany); po trzecie oprócz całkiem przyzwoitego wyboru kraftów można było odnaleźć tańsze opcje w postaci chociażby czeskiej Holby, dostępnej na stanowisku Cuba System. Takie „okoliczności przyrody” sprzyjały temu, aby „typical Janush” (©Tomasz Kopyra) sięgnął przy okazji po coś z górnej półki. I wierzcie mi, że nie jeden raz moim oczom ukazywał się widok pana z wąsem, kupującego RISa albo Barley Wine’a o pojemności 0,5 litra. I ja to szanuję! Właśnie tego typu imprezy powodują, iż krafty trafiają pod strzechy. I ja to szanuję po raz drugi!

Kolejnym przystankiem był namiot Golemów, który przywitał nas bardzo miłym szyldem, informującym o absolutnym braku piwa. Nie ma tego złego. Pamiętacie, jak na początku pisałem o specjalnym talencie Artura Karpińskiego? Już w czwartek miał on okazję nim się z nami podzielić (a konkretnie z moją lepszą połówką). Mowa tutaj o „sztuce blendowania piwa”. Tak, piwa! I motyla noga – ma to sens. Artur skrzętnie dobierał do siebie różne style  i serwował nam kolejno:

– Hopken Hopken (APA) + Orange Juice (Wheat IPA) + Zojer (Berliner Weisse) – to poszło w czwartek

– Dr Octopus (Barley Wine) + Yam Yam (White IPA)

– The Dealer (APA) + The Alchemist (AIPA)

– Pożegnanie Korporacji (RIS) + Pora na Chmielesfora (Sorachi Ace IPA)

– Zacny Zalcman (Gose) + Smashing Stones (Smash APA)

I jedynie połączenie RISa z Porą na Chmielesfora nie do końca mi pasowało. Wszystko przez koperek, jaki wyszedł z tego drugiego. Jak to sam Artur określił – „smakuje tak, jakbyś śliwki w liście kopru owinął”. Nie, dziękuję, ja wysiadam. Ale reszta bdb! I już wiem, kto powinien w tym kraju dostać tytuł Master Beer Blendera. Artur, Michał i Mateusz – wielkie dzięki, to była ogromna przyjemność!

Po szybkiej wizycie u Hajerów i Krafterków swoje kroki skierowałem w stronę namiotu Browaru Dukla, mijając po drodze scenę, na której całkiem przyjemnie pogrywał Marek Makaron Motyka. Nie obyło się bez lokalnego folkloru pod postacią mocno porobionego i tańczącego w rytm gitary  kloszarda. Ot taki minus darmowych imprez z alkoholem w tle. Co zrobisz, nic nie zrobisz. Awantur nie było, a więc nie ma co narzekać. Na stanowisku Dukli do testów wziąłem Dzikiego Samotnika (American Amber Ale), wymieniłem grzeczności i dokończyłem rundkę z aparatem w dłoni, odwiedzając między innymi zaprzyjaźnioną ekipę PiwoWarowni (hails!) oraz ponownie stoisko Radugi. Końcówka ich Potiomkina poleciała do szkła, a o wrażeniach z tego smakowania przekonacie się niebawem.

Reszta soboty upłynęła bardzo błogo i w niezwykłej atmosferze. OK, być może muzyka ze sceny mogłaby grać nieco ciszej; być może konferansjer powinien zająć się hodowlą jedwabników, a nie prowadzeniem takich imprez; być może wystawców nie było tylu, ilu na Silesia Beer Feście, ale hej – całość wypadła bardzo dobrze i zdecydowanie powyżej oczekiwań. I nie mówię tutaj tylko o swoich oczekiwaniach. Brak piwa na większości stoisk pod koniec ostatniego dnia świadczy o tym, jak udany to był festiwal. Dzięki temu mamy dwie świetne imprezy, nie przeszkadzające sobie nawzajem. I ja to szanuję. Po raz trzeci!

PS
Tylko następnym razem nie zapomnijcie o wodzie, bo niektórzy z własnym szkłem przychodzą! 😛

Brawo dla Radugi za kolejne warki Forbidden Planet i Lost Weekend!

Pani Kapitan też zadowolona z Forbiddena!

PiwoWarownia jako jedna z niewielu ekip przywiozła swoją… wodę! 🙂

Nie samym piwem żyje człowiek, czyli kunszt rękodzieła (Śrubka)

Na degustację w Piwnicy Gawronów zabrakło już miejsca w brzuchu. A może w głowie?

Na premierę chrzanowego Saisona niestety się nie załapałem…

…musiał mi wystarczyć Kapitan Claymore. Więcej o tym piwie już wkrótce.

Hajery Hajerzom!

Jak zwykle nie zabrakło ekipy Białej Małpy.

Kraftwerki w dobrych humorach. I ja się im wcale nie dziwię!

Paweł Solik, czyli główny piwowar Krafterków.

Piwo z busa? Proszzzzz bardzo!

Cuba System

Nieobecni ciałem, lecz obecni piwem, czyli jednak Brokreacja

Browariat